U periodu između dva svetska rata, Prijedor je bio rasadnik talentovanih umetnika čija su dela obogatila umetnički pečat ovog grada. Na prvoj likovnoj izložbi 1907. godine, počela je priča o prijedorskim slikarima, a tri obrazovana slikara – Pero Popović, Todor Švračić i drugi – ponosno su predstavljali svoje radove. Izložba u Prijedoru 1910. godine smatra se drugom zvaničnom izložbom u istoriji bosansko-hercegovačkog slikarstva, potvrđujući da je Prijedor već tada bio deo savremenog likovnog stvaralaštva.
U narednim decenijama, Prijedor je iznedrio niz značajnih umetnika kao što su Švračić, Popović, Četić, akademik Sreten Stojanović, Mitrović, Kragulj, Miljuš i mnogi drugi. Njihova dela postala su osnova za formiranje likovne zbirke Muzeja Kozare, čime se počela graditi umetnička baština koja će vremenom postati simbol kulturnog nasleđa Prijedora. Ovi slikari su svojim stvaralaštvom obeležili period između dva rata, ostavljajući trajan utisak na umetničku scenu i doprinoseći bogatstvu umetničkog nasleđa ovog kraja.
